ඔහු වරෙක ටෙලි තරුවක ලෙස ආලින්දයේ සිනමාව වටා එක්රොක් වන ප්රේක්ෂක සිත් අමන්දානන්දයට පත්කළේය. ඒ, චාතුර්යා සහ සෙනුරි වැනි සුන්දර ටෙලිනාට්ය හරහාය. තවත් වරෙක ඔහු ඇට, ලේ, මස් නහර කකියවන චරිතාංග ලෙස රංගනයෙන් දායක වන චරිත හරහා ප්රේක්ෂක සිත් තිගැස්මට පත්කොට තැබුවේය. ඒ, නාඳුනන පුත්තු සහ තත්පරයක් දෙන්න වැනි ටෙලි කතා හරහාය. රන්මිණි තැන්නද එවැනි සංකීර්ණ ටෙලියකි.
දශක ගණනක් පුරා ටෙලි තිරය සමගින් ප්රේක්ෂකයන් හා සිත්කලු ගනුදෙනුවක නිරතව සිටින මේ ජනප්රිය ප්රවීණ සම්මානනීය රංගවේදියා තවමත් ඒ ගනුදෙනුව අතහැර නැත.
ඔහු කවුද? ඔහු ගැන ඔබට වැඩි විස්තර අවැසි වන්නේ නැත. ඔහු රොජර් සෙනෙවිරත්නය.
ඉතින් කොහොමද ඔබට? කොතැනින්ද අපි කතාව පටන් ගන්නේ?
ඉතින් කොහොමදැයි කියන ප්රශ්නෙට උත්තරේ, සුපුරුදු කලා කටයුතු අතර දවස ගෙවනවා කියන එකයි. දෙවැන්නට උත්තරේ ඕනෑම තැනකින් කතාවට අවශ්ය ආරම්භය ගනිමු කියන එකයි.
ඔබ අවේ වේදිකාවෙන්?
ඔව්. වේදිකාව බොහෝ කලාකරුවන්ව ටෙලි සිනමාවට දායාද කළා. මමත් එයින් එක් අයකු වෙනවා.
වේදිකාවෙන් පැමිණි කලා ශිල්පීන්ගේ රංගන හරඹයන් තුළ අමුතු ගැම්මක් තිබුණා. එහෙම නේද?
බොහෝ විට ඒ මතය හරියටම හරි. එයට නිදසුන්ද ඕනෑ තරම් තියෙනවා. කියන්න ගියොත් සීමාවක් නැති වේවි. වේදිකාව කියන්නේ බොහොමයක් වූ නිර්මාණකරුවන්ව තත්පරයෙන් තත්පරය අලුත් කරන, වැරැදි අඩුපාඩු හදාගන්න අවස්ථාව දෙන අපූරුම තෝතැන්නක්. 2.30 දර්ශන වාරයට රඟපාන නළුවා හෝ නිළිය නෙවෙයි 6.30 දර්ශන වාරයට ඉන්නේ. එතැන ඉන්නේ වැරැදි අඩුපාඩු හදාගත්ත නළුවා හෝ නිළියයි. ඉතින් අඩුපාඩු වැරැදි තැන් හදාගෙන යන ඒ ගමන අතිසාර්ථක ගමනක්. ඒ ගමන තුළ හොඳ ප්රවීණයන් පිරිසක් සම්මානනීය පසුබිමක කලා කෙතට පිවිසුණා.
‘බොහොමයක් නිර්මාණකරුවන්’ කියා කිව්වේ, වේදිකාවෙන් බිහිවන ඇතැමුන් දක්ෂයන් නොවන නිසාද?
මෙහෙමයි, වේදිකා නාට්යකරණයේදී යමක් ඉගෙනගන්නට වගේම තව තව මම හැදෙන්නම ඕනා කියන පිරිස දිගු සාර්ථක ගමනකට ප්රවිෂ්ට වෙනවා. ‘මම තමයි පොර’ කියලා හිතන පිරිසකුත් හැම තැනකම වගේ එතැනත් ඉන්න නිසා 2.30 දර්ශන වාරය තුළ තමා අතින් සිදුවුණු අඩුපාඩු සහ වැරැදි හදා නොගන්න පිරිසකුත් ඉන්නවා. ඔවුන් 2.30 දර්ශනයේදී කරපු හරියවත් 6.30දී කරන්නේ නැහැ. අන්න එහෙම අය ඇනගත්ත සහ ඇනගන්න අවස්ථා අපමණයි.
අඩුපාඩු හදාගන්න අවස්ථාව තියෙද්දී ‘මම 2.30 හරියටම කළා’ කියලා අධිමානසිකත්වයක ඉන්න අයට ඒ අවස්ථාවෙන් වැඩක් වෙන්නේ නැහැ. ඒ නිසයි මම ‘බොහොමයක්’ කියන වචනය පාවිච්චි කෙරුවේ.
වේදිකා නාට්ය කලාව තුළ ඔබ සුවිශේෂ වාර්තාවක් තැබුවා?
‘පස්වැන්නා’ නාට්යයට යෞවන සම්මාන උළෙලෙහි සම්මාන 11ක් ලැබුණා. එය අදටත් කිසිවකුට හෝ බිඳින්නට බැරිවූ ඉතිහාසගත වාර්තාවක්.
ඔබ හරි ආඩම්බරයෙන් ඒක කිව්වේ?
ඇත්තෙන්ම මම අදටත් ඒ ගැන ආඩම්බර වෙනවා. සතුටු වෙනවා.
‘රුවන් වැස්ස’ හරහා ඔබ ටෙලි කලාවට ප්රවිෂ්ට වෙනවා?
සුගතපාල සෙනරත් යාපා මහතා කළ වාර්තාමය ටෙලිනාට්යයක්. 1987 තරුණ සේවා සභාව සංවිධාන කළ සම්මාන උළෙලේදී හොඳම සහාය නළුවා ලෙස මම ඊට සම්මාන ලැබුවා.
ටෙලි කලාවට මැදිවීමෙන් ඔබට වේදිකාව මගහැරුණා?
ටෙලි කලාවට මැදිවුණේ නැහැ. මැදි කරගත්තා කිව්වොත් හරි. මට යන්න ඉඩක් දුන්නේ නැහැ. ඒ අල්ලා ගැනීම මත මමද ටෙලි අසිරිය තුළ අතරමං වුණා. අනෙක අද වගේ නෙවෙයි එදා ටෙලිනාට්ය කලාව හරිම පිළිවෙළයි. හැමදේම මැනැවින් යම් සීමාවක තිබුණා.
ටෙලි කලාව තුළ ඔබව අල්ලලා තියාගත්තේ චාතූර්යා ටෙලිනාට්යයද?
ඒ කතාවත් හරිම රසවත්. හැබැයි ඊට කලින් මට අපේ ප්රවීණ නිර්මාණකරු ධර්මසේන පතිරාජ මහත්මයාගේ ‘නාඳුනන පුත්තු’ ටෙලියට ආරාධනා ලැබෙනවා. එය විශිෂ්ට ගණයේ චරිතයක්. චරිතයේ සත්ය නම ආචාර්ය ඇන්.ඇම්. පෙරේරා. මම ඒ චරිතය තුළ ජීවත් වුණේ පුදුමාකාර ගැම්මකින්.
චාතූර්යා තුළින් ඔබ වයස් භේදයක් නැතිව රසික සිත් ඇද බැඳගත්තා?
ටෙලි නිර්මාණය සඳහා පොත හොයලා ගත්තේ මගේ බිරිඳයි. පළමු කොටස කියෙව්වා. දෙවැන්නත් කියෙව්වා. අන්තිමට එය නිමවුණේ පස්වැනියට ආ අවසාන පොතෙන්.
ටෙලි නිර්මාණයක් කරන්නට තරම් ඔබ චාතූර්යාට උමතු වුණා?
මම චාතූර්යාට උමතු වුණා. නරඹන්නන් ටෙලි කතාවට ඊටත් වැඩිය උමතු වුණා. හිතාගන්න බැරි විදියට ප්රේක්ෂකයන් චාතූර්යා වටා අසුන් ගත්තා. ඔබ අර කිව්වා වගේ පාසල් යන යෞවන යෞවනියන්ගේ සිට වැඩිහිටියන් සහ මහලු වයසේ අය පවා චාතූර්යාට වශී වුණා.
සෙනුරි ආවෙත් ඒ උණුසුමේමයි?
හරියටම හරි. සෙනුරි කතාවට චරිතවලට වගේ තේමා ගීතයටත් ප්රේක්ෂකයන් චාතූර්යාට වගේම ආදරය කළා.
ඉන් පස්සේ ටෙලිනාට්යවලට එන ආරාධනා අසීමිතව තිබුණා?
ඒකනේ කියන්නේ. අන්න ඒ වාතාවරණය තුළ තමයි මට වේදිකාව මගහැරුණේ. හැබැයි මම වේදිකාවට ආදරෙයි. කතාබහකට ආවොත් මම එය පටන් ගන්නේ වේදිකාවෙන්. රොජර් සෙනෙවිරත්න කියන කලාකාමී මනුස්සයව නිර්මාණය කළේ වේදිකාවයි. කවදාවත් මට වේදිකාව අමතක කරන්න බැහැ. අමතක වෙන්නෙත් නැහැ.
ඔබ දැන් වැඩිපුරම රඟපාන්නේ දුෂ්ටයට?
එකම චරිත කිහිපයකට කොටුවෙන්න එපාය කියන පාඩම මට කියා දුන්නේ මගේ ගුරුවරු. චරිතය ප්රේමණීයද, ශුද්ධවත්ද, දුෂ්ටයගෙද කියන කාරණය චරිතාංග නළුවකුට අදාළ නැහැ. කළ යුත්තේ එකී චරිතයට සාධාරණය ඉටුකිරීමයි. පෙම්වතා වුණත් සාන්තුවරයා හෝ දුෂ්ටයා වුණත් ඒ චරිතය හරියට කරනවා නම් තමයි අවධානය සහ අභිමානය ලැබෙන්නේ.
අධ්යක්ෂණයෙන් වගේම නිෂ්පාදනයෙනුත් ඔබ හිටි අඩියේ බැහැර වුණා?
බැහැර වුණා ටික කාලෙකට. මොකද කියනවා නම් නිර්මාණ කිහිපයකටම අත ගහලයි තිබුණේ මීට වසර කීපයකට පෙර. කොරෝනා අගුළු දැමීම තුළ ඒ සියලු සැලසුම් ව්යර්ථ වී ගියා. ආයෙම ඒ සැලසුම් ගොඩනගන්න තවම අවස්ථාවක් හෝ සිතක් ආවේ නැහැ. ඉදිරියට බලමු.
දිගටම තට්ටේ ගාලා ඉන්නද කල්පනාව?
මුලින්ම තට්ටේ ගෑවේ මං හිතන්නේ රන්මිණිතැන්නට. එයට පසු ජුරාලියා. තත්පරයක් දෙන්න චරිත ආවෙත් තට්ටෙත් එක්ක රඟපාන්නයි. ඉතින් ඔහොම යනකොට රන්මිණිතැන්න දෙවැනි පියවරත් ආවා. ඔය විදියට කොණ්ඩේ වවන්නම බැරුව ගියා. ඒ වගේම තට්ටෙටත් හොඳ ඉල්ලුමක් තියෙනවා.
ඔබ සියලු මතින් මිදෙන්න උත්සාහ ගන්නවා කියලා ආරංචියි?
උත්සාහ ගන්න දෙයක් නැහැ. මතට තිත තියලා ඉවරයි. සිගරට්, අරක්කු, බුලත්විට සේරටම ආයුබෝවන් කියලා ඉවරයි.
එකපාරටම හිත හදාගන්න අමාරු වුණේ නැද්ද?
හැම දේටම තමන්ගෙම හිත තමයි. තමාට තමාව පාලනය කරගන්න පුළුවන් නම් එච්චරයි. කවුරු මොනවා කිව්වත් මතෙන් මිදෙන එක හිතන තරම් කජ්ජක් නෙවෙයි.
දේශපාලනයෙන් ඔබ ඈත් වුණේ ඇයි?
කවුද එහෙම කියන්නේ? දේශපාලනය කියන්නේ මම බොහොම සමීප විෂයක්. හැබැයි එයට සාර්ථකව යොමුවෙන්න හොඳ පසුබිමක් ඕනෙ. ඒ වගේම දේශපාලනය කියන්නේ විප්ලවීය යමක් කරන්න පුළුවන් මිනිහෙක්ව හදන තැනක්. දේශපාලනයට ප්රවිෂ්ට වෙන්න නම් හොඳ ගමනක් යන්න පුළුවන් දැක්මක් ඕනෙ. වැඩදායක පක්ෂයක් ඕනෙ. හැබැයි ලංකාවේ දේශපාලනය තුළ තවම එහෙම පසුබිමක් හැදිලා නැහැ.
මාලිමා ආණ්ඩුව ගැන ඔබේ අදහස කොහොමද?
ඔවුන්ට තව කාලය දිය යුතුයි. බලාගෙන ඉමු මොකද වෙන්නේ කියලා..